Ben en çok işlerimi son güne kadar yapmayıp son gün sabahlayarak bitirmeyi özledim. Sabaha kadar eksik olmayan çayım ve  müzik eşliğinde ve içimde eksik olmayan "ya yetiştiremezsem" stresiyle . Gün doğarken mutlaka dışarı çıkar birazcık gezinir kendime gelirdim. Dönüşte işime son rütuşları yapar onca stresden sonra büyük bir huzurla okuluma giderdim. Öğrenciliğim süresince son güne bırakıp da yetiştiremediğim hiç bir iş olmamıştı. Bu arada işlerimi son güne bırakma huyumdan maalesef henüz daha vazgeçebilmiş değilim.