Gönderen Konu: PAPATYANIN HİKAYESİ  (Okunma sayısı 1700 defa)

0 Üye ve 1 Ziyaretçi konuyu incelemekte.

Çevrimdışı ღ єรรгa ღ

  • Çalışkan
  • ****
  • İleti: 695
  • Karizma Puanı: 321
PAPATYANIN HİKAYESİ
« : 11 Mart 2008, 12:48:47 »

PAPATYANIN HİKAYESİ

 Koskoca bir bahçede harikulada çiçekler içinde bir papatya.. Ve papatya aşık olmuş, yanmış tutuşmuş ak sakallı bahçıvana..
Bir ümit bekliyormuş. Yüzlerce çiçeğin arasından Onunla, sadece onunla saatlerce ilgilensin.. Buz gibi suyunu sadece ona döksün istiyormuş.. Sadece ona değsin makası, Sadece ona gülsün dudakları.. Kıskanıyormuş bahçıvanı, Kırmızı güllerden, Sarı lalelerden, Mor menekşelerden.. Zambaklardan... Papatya, sadece bahçıvan için açıyormuş, Bembeyaz yapraklarını..
Bir gün, Aşkı öyle büyümüşki.. Papatya yapraklarını taşıyamaz olmuş.. Eğilivermiş boynu.. Toprağa bakıyormuş artık.. Bahçıvanın sadece sesini duyuyormuş.. Ayaklarını görüyormuş.. Bunada şükür diyormuş.. Yetiyormuş ona, bahçıvanın varlığını hissetmek.. Zaman akıp gidiyormuş.. Papatya bahçıvanın yüzünü görmeyeli çok olmuş.. Ne var sanki boynumu kaldırsa Bir kerecik daha görsem yüzünü diyormuş..
Ve işte bir gün..
Bahçıvan papatyaya dopru yaklaşmış.. İncecik bedenini ellerinin arasına almış.. Elindeki sopayı, köklerinin yanına, toprağa sokmuş bir iple papatyanın gövdesini bağlayıvermiş sopaya.. Papatya o an daha çok sevmiş bahçıvanı.. Hala göremiyormuş onu, ama bedeni kurtulmuş..
Uzun bir müddet sonra, Bahçıvan uğramaz olmuş bahçeye.. Gelen giden yokmuş.. Kahrından ölecekmiş papatya.. Ama işte bir sabah... Hortumdan akan suyun sesiyle uyanmış.. Derin bir oh çekmiş.. Çılgıncasına sevdiği bahçıvan geri gelmiş.. Birden, kendisine doğru gelen iki ayak görmüş.. Bu onun delicesine sevdiği bahçıvan değilmiş.. Başka birisiymiş.. Adamın elinde bir de makas varmış.. Papatyanın kafasını kaldırmış yukarıya doğru..
Ne güzel açmışsın sen öyle demiş.. Bu gencecik, yakışıklı bir delikanlıymış.. Gözleri gök mavisi, saçları güneş sarısyımış.. Ama gövden seni taşımıyor demiş. Elindeki makası papatyanın boynuna doğru uzatmış.. Ve bir hamlede bağını gövdesinden ayırmış.. Papatya yere düşerken hatırlamış sevdiğini.. O ak saçlı, ak sakallı, yaşlımı yaşlı bahçıvanı hatırlamış.. Birde o gencecik, yakışıklı delikanlıyı düşünmüş.. Ve o an anlamış, neden o yaşlı bahçıvanı sevdiğini.. O her şeye rağmen, papatyaya emek vermiş.. Ona hiç bir zaman güzel olduğunu söylememiş, ama onu aslında hep sevmiş..
Papatya anlamış artık..
Sevgi, emek istermiş...
Yere düştüğünde son bir kez düşünmüş sevdiğini.. Teşekkür etmiş ona içinden.. Son yaprağıda kuruduğunda, biliyormuş artık..
Gerçek sevginin, söylemeden, yaşamadan ve asla kavuşmadan varolabileceğini...
 

Çevrimdışı <menekse>

  • <<<<M
  • Uzman
  • *****
  • İleti: 1.332
  • Karizma Puanı: 118
PAPATYANIN HİKAYESİ
« Yanıtla #1 : 11 Mart 2008, 12:57:22 »
Çok güzelmiş esra eline yüreğine sağlık 560a 560a 560a


       Hep çocuk kalabilsem...
Bir çocuğun gözlerinden baksam hayata.
Karşımdaki bir anda tüm dertlerini unutsa, benimle çocuk olsa.
Endişenin, derdin, kaybın, kazanmanın, başarısızlığın, terk edilmenin, unutulmanın, kalp kırıklığının, rekabetin, duvarların, kuralların anlamını hiç öğrenmesem.
Özgürlük nedir bilmesem ama özgür olsam.
Keşke hiç büyümek zorunda kalmasam!!

Çevrimdışı Fîģũ®âtĩƒ

  • :)
  • Yönetim K.Ü
  • Sanat Kurdu
  • *
  • İleti: 5.203
  • Karizma Puanı: 1637
PAPATYANIN HİKAYESİ
« Yanıtla #2 : 11 Mart 2008, 13:03:18 »
papatya hep en sevdiğim çiçek olmuştur sanırım bu hıkayeden sonra daha da çok sevecegım , tesekkurler ♥ღ♥ єรรг@ ♥ღ♥... bu guzel paylaşım için  560a 560a 560a +1

Çevrimdışı KIRIKTESTİ

  • Fatih..
  • Tecrübeli
  • ***
  • İleti: 256
  • Karizma Puanı: 24
PAPATYANIN HİKAYESİ
« Yanıtla #3 : 11 Mart 2008, 13:13:02 »
Teşekkürler Esra Hocam, etkileyici ve dokunaklı bir anlatımdı, aslında her insan bir defa bile olsa hayatını sorgulamalı, kafasını kaldırıp etrafını seyretmeli, acaba suya hasret kaç papatyanın farkında olmadan yanından geçmişiz diye!!!

+1
Ahdimiz Ötelere...