Gönderen Konu: Ağlamak yok ama  (Okunma sayısı 1363 defa)

0 Üye ve 1 Ziyaretçi konuyu incelemekte.

F@tos

  • Ziyaretçi
Ağlamak yok ama
« : 24 Haziran 2007, 14:27:33 »


Ev arkadaşımın bi köşeye yazdığı hayat hikayesini buldum. Ondan izin almadan sıcak sıcak size aktarıyorum. Yazı uzun, biliyorum ama kesinlikle okumaya değer ki ben çok etkilendim
selam cnm.bugun basimdan gecen ama kimseyle paylasmadigim bi olayi anlatcam.eger seni SIKIYORSAM ozur dilerim.ama bunu anlatmak istiyorum icimden geldi bunu senle paylasmak....

okuldan geliyorum ama canimda bisey istemiyor bole ne bilim iste hava guzel ama benimle o guzel havayi paylasacak biride yok yanimda.besiktastan asagiya iniyorum.ya dedim kendi kendime hep hizla gectigimiz bu guzel yerde kendime bi zaman ayirayim dedim.sahilde bi cayci var orada denizin dalgalarinda gelen damlalarla cay yudumlamak.walla o an kulaga hos geliyordu...

neyse gidiyorum ama icimden bi ses yaninda dostun yokki dedi ne bole gidiyorsun gule oynaya.bende dedimki ruhum sen varsin ya dertlesiriz bi guzel dedim.sanki bana biseyi itiraf etcek gibi sustu kaldi.neyse bi buyuk cay istedim.saat da 11 gunes var ama hava soguk.

cayimi bir yudumladim iki yudumladim.sonra sana attigim mail geldi aklima.hani minik serce olan...aklima geldi ve senin sicakliginida icimde hissettim.aslinda ben bole herkese dostum demem ama biri varki onu da unutamam.cocuk yaslarda olan arkadasliklar bir baskadir sende bilirsin.ortaokulda caliskan,saskin,pasif bir ogrenciydim.genelde herkes benle dalga gecerdi.sonra bende tek otururdum.herseyde yalnizdim tek cocukdumda zaten...yani senin tanidigin komik espirili vahit aslinda cok farkliydi cocukken.ama biri vardi osman diye arkadas.bole uzun boylu gelecegin yakisikli birisi.osman hep bana iyi davranirdi.sonra yanima geldi ve yaninda kimse yoksa ben oturabilirimiyim kardes dedi.ben o an nasil oldum anlatamam.tabi dedim ama sevicten havalara uscam.neyse osman yanima oturdu.o da genelde konusmayan biriydi ama benle muhabbet etmek icin bana bi suru soru sorup duruyordu.bende yavas yavas acilmaya basladim.sonra hic unutamiyacagim bi dostlugun temelleri atiliyordu.neyse ben hep osmanla takilmaya devam ettim...

sonra bizi kiskananlar oldu.okulun igrenc tipleri diyordum ben onlara.o zamanlar deli yurek modaydi ve osman hem guclu hemde okulda agirligi olan biriydi.yani deliyurekdive bende tirsak korkak biriydim.bi gun gine bana karistilar bende bisey yapamadim ve oturup sinirden agladim.osman geldi yanima noldu dedi bisey yok ya dedim.bisey olmasa burnun kanamaz dedi bende dedim evet herzamanki gibi dayak yedim dedim.o zaman git sende onlara bu duyguyu tattir dedi.ben de dedimki onlarin bi suru tanidigi var arkadaslari var sonra beni cikista doverler dedim.osman gulerek olsun simdide dayak yedin bisey degistimi sadece aci.ama dayak bile yesen cesaretin sana yeter dedi.ben aslinda onlari doverdim ama simdi arkalari var lafi korkuturdu hep beni.sonra bunlari gordum.ne o lan gine dayakmi yemeye geldin olum dediler.hic bisey demedim.naptimi bilmeden ama cesaretlen kavga ettim.sonra 3 kisi yerde bende yerdeyim ama onlarda yerde.ve tek ben aglamiyorum onlarda agliyor...iste sonunda cesaretimi kazandim ama simdi okul cikisinda diyecegim dayagi dusunuyorum.

okul cikisinda 3 tuler olmuslar 9 kisi.ben gidiyorum ama artik korkmuyorum.sanki dayak aci vermiyecek gibi geliyordu.tam bana yaklasiyorlardi ki biri gelip ozur diledi.sastim kaldim.ama ne diyecegimi bilemiyorum.neden dedim.yok ya osman bizi senin nasil biri oldugunu anlatti dedi.diyende gozu mordu o gun eve mutluluktan nasil gittigimi anlatamam.havalara ucuyorum.ama osmanada minnettardim.neyse bi gun gectikten sonra sinifa geldim.sinifta dalga gecenler bana gulenler beni tinlamayanlar gunaydin kardes nasilsin falan diyorlar.o anda osmana baktim ve o guzel gulucugunu unutamazdim osmanin....

artik mutluydum okulda sinifta rahat rahat geziyordum.kimse dalga gecmiyordu.maclarda bile oynamaya basladim.osmanla kol kola omuz omuza geziyorduk.o yakisikliydi kizlarla takiliyordu bende espirili kisiligimi o zamanlar kazaniyordum.o kavga ettiklerimle bi sakalasmalar bi espirili diyaloglar.osmanin arasi kizlarla iyidi.ben ise sadece arkadas olarak goruyordum onlari.ve mutluydum...

orta 1 bolece bitti.yaz tatili falan derken orta 2 basladi.osmanla yazinda gorustuk ama okulun baslamasini bekliyorduk dort gozle.okul basladi arkadaslar falan cok ozlemisiz birbirimizi.orta 2yi fazla anlatmiyacam ama uzun essekler futbol maclari bole bole oyunlar.osman ve ben gine ayni sirada gine ayni takimda gine ayni ayni ayni.heryerde dostumlaydik..

derken orta 3 ve biz birazda buyumus oldugumuzu gorduk.ilk asik oldugumu osmana soledim.bizim mudur yardimcisini kizi ve ailecek gorustugumuz kisiler.ilk sevdigim kiz oydu ama ayaklari sakatti.protezle geziyordu.cocukluk aski iste ama aklimdadir o guzel gulusu.osmanla dertlesirdim hep.ama tayinleri cikinca bi dahada gorusmedik...sonra anadolu lisesi bilmem ne lisesi sinavlari formlarini verdik.sonra birbirimize baktik.sanirim ayrilcaktik.cunku osman pek caliskan deildi.zekiydi ama okulu sevmiyordu ben ise aksine okulu cok seviyordum okumayida.osmanda bunu biliyordu.dedimki abi ben bu sinavlari kazanirim kendime guveniyorum ama senle ayrilmak varsa isin icinde, bilerek yanlis isaretlerim ama senden ayrilmam dedim.sacmalama kardes dedi baska liselerde okusakta biz gine dostuz biz gine ebedi arkadasiz dedi.gulumsedik ama uzulerek gulumsersin ya aynen ole.gulumsuyoruz ama uzuluyoruz.nasil bi duygu valla bence yasa ve ole karar ver.ama bu ayrilik beni nedense dahada uzuyordu...sinavlara girdik.ben anadolu lisesini kazandim osman ise hicbiyeri.ama o seviniyor ben uzuluyorum.o beni kazandigim icin seviniyor ben ise kardesimden ayri kaldim diye.ilk baslar herhafta sonu bazen haftaici gorusuyorduk.sonra sonra yavasladi tabiki.dersler falan sonra gorusmedigimiz gun sayisi ay oldu.bilerek deil ama iste gorusemiyorduk.sanki o da bende unutmus gibiydik birbirmizi.bu gunleri bilsem yanindan ayrilirmiydim hic

bi gun gine paspal paspal eve geldim.anneme aciktim yemek yap yani klasik lafimi soluyordum herzamanki gibi.o gunde annemin misafirleri vardi.konu komsu iste.neyse ben gectim diger odaya muzik dinliyorum.o zamanlarda prodigy hayraniyim.muzigi dinlerken annem vahit telefon diye bagirdi.bende liseden biri zannettim.ya mustafadir yada kemal.telefonu elime aldim.bi kiz sesi.vahit ben ummuhan dedi.ortaokuldan bir arkadasim.cok sasirdim ummuhan nasilsin dedim.hic iyi deilim dedi.noldu dedim?hani osman varya.. eee dedim.ummuhan kekeleyerek o intihar etti vahit dedi.silahla kafasini vurmus.o an o kursun bana girdi sanki.dondum kaldim.ummuhan aglar sesle vahit vahit diye bagiriyor ama ben kipirdiyamiyorum bile.o ani nasil yazayim ya.ama sapsari kesildigimi ve gozlerimden ilk dusen yasimi annem gordu.hickirmiyorum bagiramiyorum sadece gozlerimden yaslar geliyor ama icimde olanlari iste onlari yazmakla bitiremem.

sonra tepemde 3 kadin bide annem vahit oglum falan diyorlar.ben noldu dedim bayildin oglum noldu anlat diyor ama oda agliyordu.bu sefer hickira hickira osman intihar etmis anne dedim.annem,orda bulunan ve osmani tanimayan 3 kadinda aglamaya basladi.ben dogruldum anne gidiyorum dedim nereye dedi.birak diye bagirdim kosa kosa ve aglaya aglaya gidiyordum evlerine.

eve vardigimda osmanin cenazesi kalkmis helvasi veriliyordu.ummuhan bana gec haber vermis megersem...kardesini gordum osmanin.bitkin bi halde.sormadim da ona.sonra saga sola bakarken benim kavga ettigim ama sonra iyi arkadas oldugum omer vardi.omergil onlara yakin oturuyordu.dedim omer noldu?osman intihar etti dedi.bende onu biliyorum niye dedim.omer kafasini one egerek abi osmanin dersler iyi deildi ama babasini taniyorsun onun karneyi hep iyi gormek ister.osmanda tabi kotu karneyi eve goturmemek icin sahte karne yapmis.tabi babasida sonradan durumu cakmis okula gitmis ogrenmis.ve osmani okulda bagirmis cagirmis falan filan...sonra osmanda bunu gururuna yedirememiş denize girip kendini oldurmus...

o ani anlatamam sana.hic eve girmedim basim onumde aglaya aglaya evime gittim.odami kilitledim.okula 5 gun gitmedim annem yiyecegimi eve getiriyordu o kadar hep odada agladim.sonra okula gittim ama bunu hic belli etmedim...cunku cektigim acilari baskasina yansitipta onunda aci cekmesini istemezdim.cunku bana bunu soleyen osmandi

sanki osmanin oldugune inanmiyordum.telefonunu ariyorum aradiginiz kisiye ulasilmiyor diyordu.sanki onla konusuyormusum gibi hissediyordum.neyse cok fazla konustum.osmani yazsam yazsam bitiremem.

liseden menzun olunca kepimi osman icin atmistim.cunku biliyordum o beni bende onu goruyordum.icimde devam ediyordu dostlugumuz.

eeeee gelelim cay ictigim yere.tabi cay icerken bunlari dusunmuyordum yani.ama osmani dersen iste onu herzaman dusunuyorum.osman cok farkliydi benim icin..

onla hep konusurum ben icimden.cevap vermez ama beni hep aglatir evet o espirili vahit nerdeyse hep aglayan vahitdir.ama agladigini kimse gormez.kendi aglar kendi siler kendi uzulur kendi icine atar.dostu icin aglar.cani icin aglar.bi daha onu bulamiyacagi icin aglar.ama aglamakla kalir ve sadece aglar.

iste cay icerken sen geldin ya aklima.senden nasil ayrilcam ben dayanamiyorum ya cunku seni dostum gibi seviyorum.dost saglik gibidir gittikten sonra anlasilir degeri...evet beni yalniz birakmiyacagini biliyorum.minik bir serce yuregini birakmiyacagini biliyorum.artik dayanamiyorum.niye bu kadar kotuye gidiyor bu dunya.niye sen gibi osman gibiler azaliyor...seni cok seviyorum.osmanida cok seviyorum.bak sevdim degil seviyorum.cunku seni onu cok az kalan dostlarimi hep sevecegim.nerde olurlarsa olsunlar.bu dunyayi terkettigimiz anda hani hayat gozumuzun onunden gecer ya bi perde gibi iste o perdenin oyunculari sizler olacaksiniz.bi elin sayisi kadar ama olsun ya onlarda olmasa ne sen bensiz nede ben sensiz kalalim bu dünyada.hep sevelim ve hatirlayalim.anladimki dostluklar ihmale gelmiyecek kadar onemliymis

osman seni ozluyorum her okula gidisimde cektigin kopya kagitlari hala siranin altinda seni bekliyor sen nerdesin dostum sen nerdesin(

seni seviyorum hemde cok seviyorum.bunu sonuna kadar okudugun icin tesekkur ediyorum.bana bu guzel dostlugu bahsettigin icinde...

vahit dogan osmana...................

Benim ev arkadaşımdır. Sayıları binleri bulan arkadaşlarıyla konuşmaktan derslere vakit ayıramaz. Harçlığını kotör'lere yatırır
Bu hikakayeyi okuduğumda başta inanamadım. Onu adam eden yada Vahit'in kendisini bulmasını sağlayan Osman gibi bi adamın intihar etmesi, çok şaşırttı beni. Ama duyduğuma göre daha geçen sene de bi can arkadaşını kaybetmiş (tek kurşunla intihar).

Vahit'le pek yakın olmak iyi değil ki onunla aynı odada kalıyorum evde !!! ben bunu bi forum sitesinden aldım tanımıyroum bu kişileri ama cok etkilendim bende ağladım

Çevrimdışı duяudoğ@

  • DENİZ
  • Yönetim K.Ü
  • Uzman
  • *
  • İleti: 3.254
  • Karizma Puanı: 1284
Ynt: Ağlamak yok ama
« Yanıtla #1 : 24 Haziran 2007, 16:46:03 »
Boğazım düğümlendi 620a  hikaye gerçekse ki çok içten anlatılmış sevgi dostluk anca bu kadar iyi ifade edilebilir  560a   +1