Tezhibin Tarihçesi
Türkler’de tezhibin geçmişi Uygurlar’a kadar uzanmaktadır. Mani dininin Uygurlar arasında yayıldığı 9. yüzyılda tezhip sanatı da görülmeye başlanmıştır. Bu dönemde İslam ülkelerinde de tezhibin yaygın bir sanat olduğu bilinmektedir.
Anadolu’ya Selçuklular’ın getirdiği tezhip altın çağını Osmanlı döneminde yaşamıştır. 15. yüzyılda Mısır’da Memlûk sanatçıları ayrı bir üslup geliştirmişler, aynı dönemde İran’da ve ardından Timurluların egemen olduğu Herat, Hive, Buhara, Semerkant gibi merkezlerde tezhip sanatı büyük gelişme göstermiştir.
Herat’ta geliştirilen üslup daha sonra da İran tezhip sanatını büyük ölçüde etkilemiştir. Osmanlı sanatçıları da 15.-16. yüzyıllarda İran’la artan ilişkiler sonucunda Herat Okulu’nun birçok özelliğini yapıtlarında kullanmış, yeni bireşimler yaratmışlardır.

18. yüzyılda Osmanlı tezhip sanatı gerilemeye yüz tutmuş, klasik motiflerin yerini kaba süslemeler almaya başlamıştır.
19. yüzyılda ise sanatın hemen her alanını saran batı etkisi tezhibe de yansımış, örneğin klasik dönemde tek olarak kullanılan çiçek motifleri vazolar, saksılar içinde buketler halinde görülmeye başlamıştır.

20. yüzyılda, 1914 yılında hat ve hattatlar mektebi diye bilinen Medresetül Hattatin’de tezhip ve diğer kitap sanatları öğretimi başlamış ve daha sonra güzel sanatlar akademisinde devam edilmiştir. Günümüzde ise bu okul Mimar Sinan Üniversitesi Güzel Sanatlar Fakültesi Geleneksel Türk El Sanatları Bölümü olarak devam etmektedir. Marmara Üniversitesi ve Dokuz Eylül Üniversitesi’nde de Geleneksel Türk sanatları bölümleri Tezhip üzerine eğitim ve çalışmalarına devam etmektedir.