Görsel Sanatlar Platformu - GorselSanatlar.org
GENEL KATEGORİ => Sohbet ve Duyurular => Konuyu başlatan: **aslı** - 10 Ekim 2007, 17:38:13
-
önünüzde bi bıuğulu cam var, dökün içinizi 610a
-
İstanbul'u, çocukluğumun geçtiği bahçeli evimizi, annemi özledim...Aaah şöyle uzun bir ara tatil olsa da gitsem...Anneciğimin mis kokulu mutfağının yemeklerini...Atataürk Kültür Merkezi'ni yıkıyorlarmış hainler....Orada izlediğim opera, bale, dinlediğim konserleri, sanat galerisindeki sergileri özledim...Aynı evdeyiz eskisi gibi olamadığım eşimle güzel günler paylaşmayı özledim...Ivır zıvır boş kağıt doldurma işlerinden sıkıldım...
Ama...ARTIK BUĞULU CAMIN BUĞUSUNU SİLME ZAMANI...Elimi değdirmek üzereyiiim...teşekkürler Ponterei, mutlu kalın,iyi bayramlar.
-
+1 bu konu ve sizin için eklemeyi unutmuşum.. 820a
-
teşekkürler hocam...dökün içinizi sonra bir hohhhh uçtu gitti...
-
pozitif insanları görmek istiyorum.ne kadar olumsuz ve tenkitçiyiz.görmesinler olumlu birşeylerle uğraştığınızı hemen kıskançlık krizleri.görmek istemiyorum kıskaçlık krizine girenleri.sorun yaratan değil çözüm üreten insanlar istiyorum.Tıpkı çok sevdiğim müdür yardımcımız mehmet bey gibi.gözlerinin içi güler hep,bir baba şefkati ile yaklaşır hepimize.hiçbir isteğimizi geri çevirmez elinden geliyorsa hemen çözüm arar.örnek alsın etrafındakiler.taş koymasınlar yolumuza.birşeyler yapmıyorsan engel olma yapana kıskanç bakışlarınla ve alaylı gülümsemenle.....
silindi gitti bile......:))))
-
neyin peşinden gidiyorum...daha kaç yüzyıl ayrılıkların sevdasını yaşayacağım..ellerimin titremesi geçmiyor...beynimin uyuşukluğu ve ben hiç bir şey yapamıyorum bu ikisi olmadan ikisinden çıkarıyorum ekmeğimi!gözlerimin ışığı sönüp yanıyor deniz fenerleri gibi gecenin içinde...var mı biri diye umutla bakıyorum,bi gemi görüyorum yanaşan, bakıyorum benim gemim...sonra korkup kapatıyorum ışıklarımı...gelmesine,yolunu bulmasına izin vermiyorum...dalgaların içinde sallanışını seyrediyorum karşı tarafta yalnızlığımla ve sen inatla bekliyorsun bir sonraki ışığın yanmasını ve ben yakmıyorum...niye?
sorma niye diye çünkü ben yüzlerce kez sordum cevap yok! niyesi yok...imkansız olanı bile isteyemez oldum artık ben...çünkü imkansızı başardın...daha ne yapacaktın, ne yapabilirdin?haklısın...ben iflah olmam bu saatten sonra...çevir rotanı,ilerideki denizfenerine dik gözünü...istikrarlıdır en azından belki benim kadar sadık olmayacaktır ama yalnız bırakmaz seni kendi yalnızlığının uçurumunda...
HOOOOHHHHH(GİTTİ Mİ???)
-
o kadar cok işim var ki hangisini nasıl ve hangi sırayla yapacagımı bilmiyorum,kuzumun sancısı gectimi acabaa, anne olmak zormuş hakkaten bebegi tek başına büyütmekkkk mesleklerin en zoru acaba eskiler nasıl yapıyorlarmış. Bu arada yozgattaki arkadaşlarımı evimi okulumu özledim şimdi herkes dört gözle bizi bekliyor nasılda merak ediyorlardır şimdi ceyliniii :) neyse az kaldı cok azzzz
-
bugünhava çok sıcak...camda buğu yok ki dökeyim içimi...havalar soğuyana kadar içimi dökemicem maalesef...buna bile izin yok!
-
Geçmiş geleceğin aynasıymış.Aaralamak istemesende kapısını ,açmak istemesende yüreğini.izin vermesende gözlerinin dolmasına,hatırlamamk için dirensende son gücüne kadar,hatırlanmak istiyorsa derinden yine yanında değil mi.Bir anda olsa,bifr kokuda,bir tat da,bir nefesde acıtmıyor mu seni ta derinden.saniyeler bile döndürmüyor mu seni uçurumların arkasından.Ve sen işte o an diyerek sığınmıyormusun geçmişle geleceğin arasında sıkışmış hayatına.....
-
yağmur damlalarının sokak lambalarının ışıklarıyla buluşmasını seyrettin mi hiç? tek bir damla ,yüzlerce ışıltı saçar etrafa,yanıp söner rengarenk parıltılar. küçük bir sevginin etrafa yaydığı parıltılar gibi..
soluyorum,parlıyorum,dağılıyor,sönüyorum...uzaktan bakınca ne şatafatlı ne görkemmli duruyor değil mi? cenazedeki sessiz çığlıklardan oluşan bir arya gibi...
hüzünlü ama huzurlu...
sessiz ama görkemli...
gidiyorum artık , her şeyden vazgeçip ,ardıma bakmadan, hatıralarıma, geleceğime bakmadan...
yağmur dindi...sular duruldu...sokak lambaları yerine gün ışığına bıraktı...gecenin görkemi ve sırları,gündüzün aydınlığında,kuytu bir yere saklanıp bekledi ışıltının dönmesini...
bir daha hiç öyle ışıldadığını göremeyeceğini bilse de bekledi...karanlığını ve parıltısını....
-
siyahtı gökyüzü ve kapkaraydı gözlerin...
gözlerinin ardına bakmak, dipsiz kuyudan atlamak gibiyfi.sarsılmadan ama, hiç korkmadan, sonsuzluğa atlamak gibi...
o rutubetli çukurda yarasalarla birlikte nefes alıp vermek yarım yamalak.. soğudu tenim,sindi içime yalnızlık karanlıkla birlikte...kuyunun karanlığı,içimin yansıması gibiydi. yanılsamalar ve yansımalar gibiydi. dar geldi artık bana bu kuyu, kuyunun yosunları...yosunlar kaygandı hayat gibi tıpkı.bastıkça sallanıyordum tabandan itibaren. tüm dengem bozuldu zorladıkça,ellerim yapıştı yosunlara ve nefesim kesildi çırpınmaktan
siyahtı gökyüzü ve kapkaraydı gözlerin....gözlerinin ardına bakmak,dipsiz kuyudan atlamak gibiydi...
atladım dipsiz kuyuya gördüm halimi,yalnızlığım,çaresizliğimi...gözlerinin ardı mıydı aradığım?bence değildi... evet belki karanlıktı aradığım,yalnızlık ve yanılsamaydı...ama o kara gözlerindeki yalnızlık değildi...kendi dipsiz kuyumda,kendi yalnızlığımla savaşıyorum artık ben!bir yalnızlık varsa eğer,artık benim yalnızlığım bu...tüm hakları bana ait kör kuyumun...sahipsiz ve dipsiz...
-
...........
-
neden?insanlar hep birbirinin açığını yakalamakta ve neden hep negatif elektrik saçmakta.
Neden bu ikiyüzlülük?
Bu sorular gittikçe kemirgen bir fare gibi derinden benide kemirmekte.
Yıllardır tek başıma çalıştığım ve onbeş saatlik ders sayıma rağmen ikinci bir kadro açılması ve gelen öğretmenin benimle yarışı.
Aynı dersi paylaşıyor olmamıza rağmen,aynı kurumdan aynı mamaşı almamıza ve aynı amaca hizmet etmek için çalışmamıza rağmen nedir bu rekabet?
Arkadan dönen dolaplar,saklanan yarışma kağıtları ve aynı gün yüze gülmeler..........
Artık hazmedemediğim bu davranışları kör bir kuyuya atıp üzerine bir çuval çimento dölmeyi istiyorum.
Dağdan gelip bağdakini yerinden etme çabaları.
Ne yazık ki hırs ve tutkunun esiri olmuş insanların elinde oyuncak olmanın verdiği acıyla içimi siz saygıdeğer arkadaşlarıma dökerek biraz rahatlamış hissettim kendimi?
Şu fani dünyada hırs,intikam ve savaşın olmadığı güzel günler geçirmek umuduyla..............................
510a
-
teşekkürler
-
yağmur sarartıyor yaprakları ve yapraklar dolduruyor yolları...bir damla,bir renk,bir düşüş...
bir düşüşün tek nedeniydi bir damla...
bazen büyük sonuçların tek sebebi,küçük bir ayrıntıdır...şeytan ayrıntıda gizlidir.ve o ayrıntı çoğu zaman gözümüze güzel gözükür. tüm alımı,edasıyla gelir...onun ışıltısına kapılmışken,yok ettiklerini görmez olur gözümüz...
her gün tek tek geldi damla...yavaş ve sakin..her geldiğinde biraz daha sararttı yaprağı...her sararışta daha da güçlendi damla...sakindi ve emindi.günler geçiyor,yaprak sarardıkça güçsüzleşiyor,o güçsüzleştikçe damla büyüyordu...
zaman aktı...günler geçti...
ve sonunda olan oldu.ilk yaprak düştü yere...dayanamadı yağmurun darbelerine...baharda geri döneceği günü hayal ederek,bir umut diyerek, kabul etti kaderini ve ardından gelenlerle birlikte artık ağacı değil, yolları renklendirir olmuşlardı...
zaman...sebep...sonuç...
bir rengin anlattıkları,daha neler var içinde...
-
parasızlıgın canı cehennemeeee 987a 987a
-
Keskeleri çikardim hayatimdan
eyvallahlar bana göre degil artik
bana göre degil pismanliklar
keskeleri çikardim hayatimdan.
ben seni unuturum sevdigim
ela gözlerini bir bardak rakiya gömerim
anilari içime
yillar önce bir temmuz gecesinde
zamansiz bir yagmur altinda baslayan
o zamansiz askimizi unuturum
ben seni unuturum sevdigim
zaten hayat bir yalan.
ve bitirdim esareti
gömdüm denizlere.
keskeleri çikardim hayatimdan
eyvallahlar bana göre degil artik
anladim ki insan her an sevebilir
mevsimsiz açan bir çiçek gibi
dirilir yeniden
keskeleri çikardim hayatimdan.
geleceksen bugün gel
yarin çok geç olabilir
510a 510a 510a
-
üniversitedeki günlerimi özlüyorum, astımıma karşın yağlıboya resim yapmayı, atölye havasını...kaçırıp da yetişemediğim akşam vapurunu, koşuşturmalarımı, son otobüsün de gidip acaba trene yetişebilir miyim?karanlıkta o ıssız yokuşu nasıl telaşla çıkıp Menekşe'den yukarıya hızlı adımlarla eve vardığımı...sıcacık evimde beni bekleyen annemi,Pofuduk kedimi.
-
siyahtı gökyüzü ve kapkaraydı gözlerin...
gözlerinin ardına bakmak, dipsiz kuyudan atlamak gibiyfi.sarsılmadan ama, hiç korkmadan, sonsuzluğa atlamak gibi...
o rutubetli çukurda yarasalarla birlikte nefes alıp vermek yarım yamalak.. soğudu tenim,sindi içime yalnızlık karanlıkla birlikte...kuyunun karanlığı,içimin yansıması gibiydi. yanılsamalar ve yansımalar gibiydi. dar geldi artık bana bu kuyu, kuyunun yosunları...yosunlar kaygandı hayat gibi tıpkı.bastıkça sallanıyordum tabandan itibaren. tüm dengem bozuldu zorladıkça,ellerim yapıştı yosunlara ve nefesim kesildi çırpınmaktan
siyahtı gökyüzü ve kapkaraydı gözlerin....gözlerinin ardına bakmak,dipsiz kuyudan atlamak gibiydi...
atladım dipsiz kuyuya gördüm halimi,yalnızlığım,çaresizliğimi...gözlerinin ardı mıydı aradığım?bence değildi... evet belki karanlıktı aradığım,yalnızlık ve yanılsamaydı...ama o kara gözlerindeki yalnızlık değildi...kendi dipsiz kuyumda,kendi yalnızlığımla savaşıyorum artık ben!bir yalnızlık varsa eğer,artık benim yalnızlığım bu...tüm hakları bana ait kör kuyumun...sahipsiz ve dipsiz...
560a 560a 560a 560a 560a 560a 560a 560a 560a 560a 560a 560a 560a 560a
-
buğulanan camlara resmini çiziyorum ki
resmin bir yağmur damlası olup
düşüyor gülün yapraklarına