Seni düşünürüm, her yer sen olur. Gözlerini düşünürüm, bakabilecegi en duru bakışı, yüzünde alabilecegi en güzel gülüşü. Yüregini düşünürüm, o yüregin atabilecegi en güzel yeri....ben olsaydım, bana baksa, bende atsa sadece derim...

Sonra utanırım, o gözü, o yüzü, o gülüşü anlatamamak adına. Korkarım, bendeki seni anlatamam diye. Her dakıkada umarım, umutlanırım da anlatamam seni sana. Oysa ne cok sevdim bilseydin. Anlatamadım...

Biliyorum. Ne kadar ugrasırsa ugrassın bu yürek, batacak sevdan(m)ın içine. Özlemlerimden oluşan dagda yıkılmaz ki bir offf cekişimde. Her seye ragmen ben seni sevmek istiyorum. Cok sevmek hemde. Sen olmak istiyorum. Senin sözcüklerinle konusmak, senin şarkılarını söylemek, senin içtigin çaydan içmek istiyorum.

Senin için ben olmak, sessiz kalmamak istiyorum bizim için...Bir sürü şey istiyorum seninle. Bulut yerine güneş olmak, ya da dogmak isterim günesden de sıcak kalbine.

Sınırları çizilmiş bir sevda olmasın istiyorum, içinde yalnızlıklar takılmasın ayaklarıma. Günlerime seninle başlamak, suskun gecelerimi seninle bitirmek istiyorum. İstemiyorum saniyeler hapis, hayellerımde kırıklıklar olmasın. Caresizlik asılmasın hiç ummadıgım zamanlarda boynuma...

Ve sen bilmiyorsun ki ardında bırakacagın hayal kırıklıklarıyla dolu bir masalın muhasebesını yapacagımı.. ve mizanı tutturamayacagımı. Bunları bile bile seviyorum seni. Sevgide muhasebe olur mu sevgili ? Olsun, yinede sevgimi zaman aşımına ugratmadan her saniyeyi ugrunda harcamak istiyorum. Hüzünlerimi zamansız kucagına sunmak, ansızın yagmur olup yagmak istiyorum yüregine...

Cok sey mii istiyorum. He sevgili? Bu kadar baglanmakda neyin nesi? sormadım mı sanıyorsun kendime.. Oysaki istedigim sadece "biz"di. Cok mu bunlar kalbim. Çok ise söyle vazgeceyım şimdi, hemen.

Olsun varsın bitiminde de koca bir hiç...Olsun. Sen kalbimi ısıtan, bıkmadan usanmadan söyledigim tek şarkı, sen özlemlerle dolu buse dagı...Ve sana hiç söyleyemedigim yanyana o iki kelimeyi şimdi söylemek istiyorum ey sevgili. Söylemek istiyorum çünkü; "seni seviyorum".

vakit geldi kunâla
dünyayı göreli çok oldu
tam kırk yılda seni buldum kunâla
bu can tenden geçmeden
    bu dünyadan göçmeden
       bir kerecik sevmek çok değil

simsiyah saçların var kunâla
kemiklerine yapışık etlerin var
    bir gün dökülecek
kunâla kuşu gibi gözlerin var
    bir gün sönecek
kunâla
bu etlerin arkasında güzelliklerin var
     benden başka kimse bilmeyecek

bu can içimde kuştur kunâla
     seni görünce titrer
bu can gözümde muhabbettir kunâla
     seni görünce yanar
bu can burnumda soluk olur kunâla
                                          uçar gider

bu can benden geçmeden
   bu dünyadan göçmeden
       bir tek seni sevmek çok değil

(a.h.çelebi)

yağmurun güzelliği,geldiği yerden olsa gerek!...

Belki de Tanrı,
Seveceğimiz kişiyle tanışmadan bizi yanlış kişilerle tanıştırıyor.
Onu tanıdığımızda daha da mutlu olmamız için..

*Marquez

Bilir misin?
Ne kötüdür insanın bildiğini anlatamaması.
Kelimelerin hep yarım kalması..
'Ben' deyip susması, 'Sen' deyip ağlamaklı kalması.

*N. Hikmet Ran