Sokak Kedisi ve aşklar


insanoglu, eğer bir sokak kedisinin başini okşar ve
ona sefkat gösterirse kedicik kendisinin koruma
altinda oldugunu zanneder
ve sivri tirnaklarini içeri çekermis.

Biz Eros'un sefkatine siginip,
sevdalaninca en mahrem zaaflarimizi elevermiyor
muyuz?

Yillar yili
ardina sigindigimiz barikatlarin anahtarini gönüllü
teslimedip,
tirnaklarimizi içeri çekmiyormuyuz?

Sevginin bizi kollayacagina,
sarip sarmalayacagina dair ön kabulümüz yüzünden
koruma duvarlarimizi gönüllü kaldirip,
yaralarimizi açik hale getirmiyormuyuz?

Sonra ne oluyor? Sevdamiz en büyük zaafimiza
dönüsüyor.

Saçimizi oksayan elin bizi ilelebet kollayacagina
inaniyor, tatli sözlere kaniyoruz.

Ve en ummadigimiz anda,
en korunaksiz halimizle yakalaniyoruz Askin hoyrat
yüzüne...
Sefkatimiz katilimiz oluyor.

Ders almak mi? Ne münasebet!..Daha son ihanetin
yarasi kabuk baglamadan, yeni yaralar için araliyoruz
kalbimizin kapilarini...

Zavalli bir kedi yavrusundan farkimiz yok askin
karsisinda...

"Bir daha asla"larla "Daima"lar arasinda yalpalayarak
yara bere içinde yasiyoruz. O yüzden "Melek"ler, içe
kivrik patilerle gömülüyor.

Sefkate kanmis mefta bir ev kedisi olmaktansa,
gardini almis hayatta bir sokak kedisi kalmak daha
iyidir.

CAN DÜNDAR[/center]

daha önceki can  dündar yazılarında da can yucel şiiirlerindede demiştim. arkadaş arkanı yaslanıp bi kahve tadı ile ortak okuyacaksın ..başka bi söze gerek yok. teşekkürler sevgili *esra* eline saglık.
mutlu kalın ve +1