[eklenti yönetici tarafından silindi]

bende 2 yıl öncesine kadar yazardım taner öğretmenim.
avea öğretmen hattı ve pc malesef o mektup sıcaklığını aldı götürdü 

süppermiş gülay  eğer sende dağkentte kaldıysan mektup yazman çok normaldir, zaten orada yapılabilecek en sosyal akivite mektuptu

Gülay öğretmenim, açmış olduğunuz konudan dolayı sizi kutluyorum.Eklemiş olduğunuz çalışma da harika. +1 hemen.

Gülaycığım, maalesef onu vermek zorunda kaldık.Ben 12 yıldır kronik astım hastasıyım,başından beri evde hayvan beslememin yasak olduğunu bilmekle birlikte hayvanları çok sevdiğimden kızlarımın da isteği üzerine biricik Lola' mızı 17 aylıkken almıştık.ama en son geçirdiğim astım atağı sonrası doktorum kesinlikle evde hayvan bulunmasının astımımı tetiklediğini söyledi, ayrıca apartmanımızda şikayetçi olanlar varmış-en başta yöneticimiz-çünkü biz okula giderken arkamızdan epey ağlıyordu,biliyorum.hatta dersimin geç başladığı günlerde onu okula da götürmüştüm,malıum toplum olarak zaten hayvanları seven bir toplum değiliz hatta içimizde köpeklerden özellikle rahatsız olanlar var-ben de onlardan rahatsız oluyorum-(istersen okuduktan sonra bu bölümü siliver.) Lola'mızdan ayrılışımızın üzerinden 1 hafta geçti, onun yıkanırkenki uysallığı, onunla top oynayışlarımız,evin içinde kızların bebeklerini sahiplenip vermek istememei...ah.ah..bugün balkona çıkıp azıcık da olsa kış güneşinden yararlanmak istediğimde de onun silüeti geldi canlandı belleğimde,hemen gelirdi ben nerede olsamve o tatlı patilerini balkonun kenarına dayar gelen geçenlere bakar bir şeyler söylerdi.... Onun ayrılışı demek onu yitirmemiz gibi geldiği için....her gece dua ediyurm ona bir şey olmasın diye ve ondan ayrılırken de ''bizi affet Lola '' dedim öperek, kulağına.İlgin için çok teşekkürler.