Gönderen Konu: ORDU KORGAN YİBO öğrencileri. (Okunma sayısı 17186 defa)

ceylin eslem · « : 30 Ekim 2007, 16:10:47 »

yibom sizleri çok özledim

zeliha · « **Yanıtla #1 :** 30 Ekim 2007, 16:12:35 »

hocam neresi burası onu da belirtseydiniz keşke. merak ettim

ceylin eslem · « **Yanıtla #2 :** 30 Ekim 2007, 16:26:40 »

zeliha hanım söyleyim burası gerçi birçok kişinin bilmediği bi ilçe yani ordunun korgan ilçesinde y.i.b.o.geçen yıl ayrıldım.şimdi merkezdeyim ama orayıda çok özlüyorum:(

MAYIN · « **Yanıtla #3 :** 30 Ekim 2007, 18:41:10 »

hmm.... Hocam Üzülmeyin Öğrencilerinizde sizi özlemiştir sizlerde onların kalbindesiniz unutulmadınız unutulmazsınızda inşallah

RøDiN_H@CKèR · « **Yanıtla #4 :** 30 Ekim 2007, 18:48:14 »

ceylin öğrt benimde atama zamanında ilk tercihim ordunun gürgentepe ilçesiydi sanırım korganla yakın okul çok güzelmiş genel anlamda yibo zaten bina ve imkan olarak mükemmel oluyor ve öğrenci öğretmen kaynaşması üst düzeyde oluyor.Üzüntünüzü anlayabiliyorum...

F@tos · « **Yanıtla #5 :** 30 Ekim 2007, 19:37:53 »

Ceylin öğretmenim umarım öğrencilerinizle tekrar görüşme imkanınız olur. Okulunuz ve çevresi de çok güzelmiş teşekkürler paylaşım için +1

@ksibey · « **Yanıtla #6 :** 02 Kasım 2007, 17:16:32 »

YİBO da görev yapan bir öğretmen olarak;

YİBO'larda öğrenci, öğretmen, idareci ve personel olmak gerçekten çok zordur.

Öğrenci olmak zor; çünkü küçücük yaşlarda ailelerine en fazla ihtiyaç duydukları dönemde yatılı okulda öğretmenlerinin bakımlarına muhtaç oluyorlar. Aile özlemini had safhada çekiyorlar. Bazen öğrencilerin gereksinimleri bürokratik sebeplerden zamanında temin edilemiyor. YİBO lar genelde yerleşim yerlerinde uzakta inşa edildiğinden okuldaki faaliyetler dışında herhangi bir sosyal aktiviteleri olmuyor. vb....

Öğretmen olmak zor; çünkü YİBO larda genelde genç öğretmenleri görevlendiriyorlar ve tecrübeleri az olan öğretmenler mesleğin en zor yüzüyle buralarda tanışıyor. YİBO da öğretmen anne-baba olmak zorunda, gece ve gündüz kavramı olmaksızın mesleğini icra etmekte, hasta olan öğrencilerin hastane ve tedavi takiplerini yapmakta, ailelerinden uzak çocukların psikolojik sorunlarına destek vermekte, mesleğinde başarılı olmak zorunda, genç olan öğretmen yerleşim yerlerinden uzak olduğundan sosyal yönlerden eksik kalmakta, Belleticilik(yurt nöbeti) görevi ile 24 saat esasına göre nöbet tutmakta ve ertesi gün derslerine girmekte, Normal okulların bir çoğunda dikkate alınmayan plan, evrak, rehberlik dökümanları, sosyal aktiviteler, depo sorumlulukları, komisyon görevleri vb. görevlerle boğuşmakta.. (daha da var ama öğretmen olduğum için sadece kendi sorunlarımızı anlatmayalım...)

İdareci olmak zor; çünkü maaşının yaklaşık 100 katı bir bütçeyi dürüstçe ve kimseye imtiyaz tanımadan öğrencileri için kullanmak zorunda, ihale, teslim alma gibi komisyonlara başkanlık ederek esnaf ve firmalarla ters düşebilmekte, iş yapmaya çalıştığı çıkarlarıyla çeliştiğinde (ki çoğu kez çelişmek durumunda..) tehdit, dayak, küfür vb. muamelelere maruz kalmakta, bu gerçekleri gören tüm idarecilerin başka yerlere tayin istemelerinden dolayı, görevlendirme ile genç öğretmenler idareci yapılarak öğretmenlik tecrübesinin henüz yeterince kazanmadan bir daha belkide işine yaramayacak idarecilikle daha farklı deneyimleri kazanması...

Okulun inşaat ihalesinde yüklenici firmaların yeterince denetim görmemeleri sonucu eksiği fazla olan bu binalarda tüm bu zorlukların olduğu yerde personel olmak da zor tabi...

ceylin eslem · « **Yanıtla #7 :** 03 Kasım 2007, 10:58:03 »

aylakbakkal hocam yazdıklarınızım her kelimesi doğru harfi harfine.yibolarda öğrenci olmakta ,öğretmen olmakta ,idareci olmakta çok çok zorrrrr.ben bir öğretmen olarak bunu yaşadım.öğrencilerinde nasıl bir mücadele verdiklerine de şahit oldum.ve idarecilerin zorlukları tabiyki cabası.yaşadığım o kadar şeyler olduki burada.neler gördük nelerrr hayatın gerçekleri bunlar,tabiyki her yerde zorluklar yaşanıyor.özelliklede doğuda görev yapan ve köylerde görev yapan öğretmenlerimizde çok şeyler yaşıyorlar.ama yibolar çok farklı.gerçekten yibolarda çalışmak çok farklı bişey.bazen öyle hissederdimki öğrenciler benim çocuklarım gibi olurlardı.onların herşeyiyle ilgilenirdim ilgilenmekte zorundaydık.nöbetler esnasında yeri geliyordu kimseye açamadıkları sırlarını bizimle paylaşırlardı,banyoya bile girdiğimiz oluyordu.tabiyki fakir ailelerin ,köyden gelen öğrencilerin çocukları olduğu için ayaklarında karalastik, saçları makasla kesilmiş ,üzerlerinde giyeceği mont bile olmayan öğrencilerimiz olurdu ,kışın o şiddetli fırtına günlerinde okumak için gelen öğrencilerimiz.içimiz burkulurdu öğretmenler olarak varımızı yoğumuzu dökerdik onlar için........daha neler nelerrrrrrr anlatılcak o kadar çok şey varkiiii........ama hep olumsuz değil.onlardan aldığım sıcak ilgiyi.sevgiyi,saygıyı hiçbir öğrencimden almamışımdır.çünkü artık onlar bizleri anneleri gibi yada ablaları yakın arkadaşları dostları gibi görüyorlardı ve öylede davranıyorlardı.....neyse başka zaman detaylı olarak anlatırım.ama iyikide yiboda çalışmışım diyorum.o çok farklı bir duygu.

ateze · « **Yanıtla #8 :** 03 Kasım 2007, 11:15:52 »

Mesleğimin ilk dört yılını YİBO da yaptım (Çankırı-Bayramören) çok zor şartlar, hala daha etkisinden kurtulamadım, şu anda Konya'dayım, burada (Bozkır) tek resim öğretmeniyim, dört ilköğretime gidiyorum, haftada üç saatim boş buna rağmen kesinlikle YİBO'ya dönmeyi istemem, yurtta belletmen olmak bile işkence gibi geliyordu bana, ama mecburduk elimizden gelenin en iyisini yapmaya çalıştık, şimdi sadece hayal oldu (iyi ki de)

ceylin eslem · « **Yanıtla #9 :** 03 Kasım 2007, 11:34:16 »

zeplin ateş öğretmenim benimde ilk çalıştığım yer Çankırı nın Çerkeş ilçesiydi.Bayramören e yakındık ama hiç gitmedim.yanından geçip gidiyordum.oradaki yiboyu bilmiyorum neler yaşadığınızıda tabiyki.ilk görev yerinizin ve öğretmenlikte daha tecrübe kazanmadan yiboya atamanızın çıkması çok kötü olmuş sizin açınızdan.seni anlıyorum çok zordur yibo da çalışmak.herkezin kaldıracağı bir yükte değildir.hemde çok genç yaşta.oranın öğrencileri eğerki benim Çerkeş teki öğrencilerim gibiyse gerçekten yaşadıklarınız çok çok kötü olmalı.çünkü bende Çerkeşte iken öğrencilerden çok çekmiştim.oranın halkındanda tabiyki.bende asla oralara dönmek istemem.korgan yibodaki öğrencilerim çok farklıydı ,çok saygılılardı ve asla beni üzmediler diyebilirim.o yüzdende öğrenci açısından bir problem yaşamadım.ne olursa olsun kötü şeyler yaşamış olsakta yaşadıklarımızdan dersler almasını bilmeliyiz.en azından şimdiki yerlerimizin kıymetini bildirir bu bize:)

Haberler: