Sevgili arkadaşlar, yaşadıklarıma bir türlü anlam veremiyorum. Biz kimleriz? Ne için varız? Ne için uğraşıyoruz? Bizi umursayan birileri var mı? Haftada otuz saat derse girersin, günde ortalama ikiyüz öğrenciyle muhatap olursun, kalabalık sınıflarda, atölyesiz okullarda üstelik sadece kırk dakikada fark yaratmaya çalışırsın, malzemesiz derse girip ortalığı karıştıran öğrencileri zapt etmeye çalışırsın, yapılmayan ödevlerin ve tamamlanmayan çalışmaların hesabını sorup zayıf not verince kıyamet kopar, hele birde o öğrenci takdirlik bir öğrenciyse, yandınız gitti! Bir de, bir tomar form ve evrakla uğraşmak zorunda kalırsın, küçücük bir eksiğin oldu mu fırçayı yersin. Sadece, okula yarışma duyuruları geldiğinde hatırlanırsın, üstüne üstük utanmadan derece beklenir, günde ortalama ikiyüz öğrenciyi gözleyerek tanımamız beklenir, zaman darlığı yüzünden eve ödev verdiğinde, velilerince "Resim yapacağına ders çalışsana" şeklinde azarlanan öğrencinin sizi suçlarcasına bakışlarına karşı koymaya çalışırsın, nasıl olsa sbs ve öss' de soru çıkmıyo resimden, bol bol veriver notları diyerek sabrınızın sınırlarını zorlayan idareci ve velilere direnmeye çalışırsın, vs... Bu liste daha uzar uzamasına da bende sabır ve ruh sağlığı kalır mı bilemem. Allah sonumuzu hayır etsin arkadaşlar. Bazı Avrupa devletlerinde sanat derslerinin ne kadar önemsendiğini görüp duyunca içim acıyor. Artık iyice anladım ki iktidarlar sanata ve sanatçıya düşmanlar aslında. Özgür düşünen, sorgulayan ve merak eden insanların artmasından korkuyorlar. Bu düzen böyle gitsin istiyorlar. Düşünmeyen insanları sürüleştirip kolayca yönetebiliyorlar ya, sanatçıları öyle kolay güdemeyeceklerini de biliyorlar. Ödleri kopuyor bizden.
Sanatçıların önünü daha yetişirken kesmenin yollarını arıyorlar. Kendileri gibi düşünen sanatçılar yetiştirme peşindeler. Sorumluluğumuz büyük. Lütfen farkında olalım. Sevgiler.

Raşit III. Öğretmenim;
Resim Dersinde, Resim Öğretmenlerinin düştüğü durumu kısa ve net bir dille özetlediniz. Ben bu duruma Traji-Komik  diyebilirim herhalde. Ve maalesef farklı, fakat aynı traji-komik durumunda olan bizimle birlikte öğrencilerimiz de var.
Biz yalnız değiliz. Bu traji- komik durumumuzu öğrencilerimizle birlikte zıt yönde ,çatışma halinde yaşıyoruz.
Önemli olan işte bu tuzağa düşmemek. Bunun için öğretmenlerin içinde en çok bizim sabırlı olmamız lazım. Ve inanıyorum ki, bu traji-komik durumu biz resim öğretmenlerinden başkası kaldıramaz.
Ben, diğer insanların, çevrenin sanat konusunda ne düşündüklerini bir kenara attım. Direk öğrenciyi hedefledim. Onlara bu dersin amaç ve gerekliliği üzerinde sürekli durmak lazım.Özellikle anadolu gibi, yüksek puanla liseye gelmiş öğrencilerin hemen hemen hepsi, bu dersin amaçlarını, gerekliliğini hala kavrayamamış durumda. Onlara bu dersin gerekliliği üzerinde sürekli durmak lazım. Çünkü bu ders hakkında düzeltilecek bir şey varsa,bunu ileride bu yetiştirdiğimiz öğrenciler yapacaklardır.
Biz öğretmen olarak bundan başka yapabileceğimiz daha güçlü bir şey yok.

Teşekkürler arkadaşlar.+1 karizma helal olsun size. Bu arada ben şimdiye kadar pek vakit bulamadığım bir etkinliği hayata geçirmeye karar verdim. Bu yıl gerek kulüp, gerekse ders içinde sanatla ilgili eğitim, kariyer imkanları ve meslekler üzerine sunumlar hazırlayarak öğrencilerime rehberlik yapmaya başlayacağım. Aslında bunu doğal olarak yapmam gerekirdi bu güne kadar. Yapmaya çalıştım da. Fakat yüzeysel ve görselliğin olmadığı çabalardan öteye gidememişti şimdiye kadar. İnşallah daha detaylı ve bilgilendirici sunularla destekleyerek bu amacımı gerçekleştireceğim. Hazırladığım sunuları siteye de eklemeyi düşünüyorum. Diğer arkadaşlarımın da faydalanabileceğini umuyorum. Bir de özellikle Avrupa' da sanat eğitimi hakkında sunular hazırlayıp, öğrencilerimin ülkemizin bu konuda ne durumda olduğunu müşahede edebilmelerini sağlamayı umuyorum. Bu konuda tavsiye ve yardımlara açığım. Her türlü belge ve bilgi işime yarayacaktır. Şimdiden verdiğiniz destek için teşekkürler.

Raşit III., ellerinize sağlık ne güzel yazmışsınız. Yazdıklarınız;yaşadıklarımız. Oldukça net bir özet.
sevgili 1.618 in sözlerine de katılıyorum , '' hedefimiz öğrencilerimiz '' olmalı diyor. Doğru. Sabırlı olmalıyız diyor, o da doğru ama kişisel olarak ben kendimi sabırsız olarak nitelendiririrm. Ve bugün on günlük istirahatin sonunda okula başladığımın ikinci günü olarak son ders saatinde '' dayan Tutku '' dedim kendine,dayan zile az kaldı....Sınıfta 2-3 öğrenci dışında yaklaşık olarak 20 kişi (8.sınıf ve toplama berbatların olduğu) son 10 dakika ayakta geziyor,dövüşüyor, habire bana gelip şikayette bulunuyor...vs...düşünün artık..

Ya hocam kafana ne takarsın böyle salla gitsin