Nazan Tuna : Doğu'da Kadın Olmak

Çocukluğu anasının sırtında, tarla yolunda başlar. Kemirerek yediği ekmeği, güneş yanığı yüzü, çıplak ayaklarıyla herşeye meydan okur. Hayvan gütmek, tarlada çalışmak, yük taşımaktır görevi. Genç olmanın farkına varamadan bir eve gelin olur! Ve ana olur çocuk denecek yaşta! Kız doğurursa dudak bükülür. Doğurgan değilse yerine yeni bir kadının geleceğini bilir... Örf ve adetler böyledir.

Şairin dediği gibi, onların hüznü bir çeyizdir! Çileleri bir nergisdir! Ve gülerken bir dağ silsilesi taşırlar! Ve acıdan ibarettir kayıtlarımızda..

Aşık olur kavuşamaz... Aşkı yaşamak isterse cinayete kurban gider. Töreler o kadar güçlüdür ki ancak hayal kurarken özgürdür. Ve törelerle kanar, doğudaki genç kızların hayal günahları!


Yaşamını töreler belirler. Ne zekası ne de zarafeti farkedilir. O yalnızca tarlada ve evde ağır işçidir!













































Fotoğraflarının öykülerini paylaşır mısın bizimle?



Döndükten sonra sergiyi açmaya karar verdiğimde tekrar Muş’a gittim,on gün sadece fotoğraf çektim. Beni çok sıcak karşıladılar doktorumuz gelmiş diye… Kendimi çok iyi hissettim 'uzaklarda bir şehrim vardı' çok güzel bir duygu bu, en uzak köylere yalnız gittim.Fatma’yı buldum Karakütük köyünde, hani şu tahtalar arasından bakan kız,büyümüş okula başlamış, adresimi verdim bana mektup yaz diye, özellikle kız çocukları ile iletişimim çok iyiydi. Okumalarını öğütledim onlara. Harran’da Zehra adında küçük bir kızla dolaştık ben kadın fotoğrafları çekiyorum diye ' abla şu evde çok güzel kızkardeşler var' deyip beni karşımızdaki eve soktu. Bütün gün o evde evin kızlarıyla oturup dertleştik, çok zor ayrıldım onlardan, aynaya bakıp süslenen Zeliha en küçük kızkardeş, sivilcelerinden dolayı kendini ablalarından çirkin buluyor, büyük abla saçlarını yıkadı geldi fotoğrafını çekeceğim diye, en derin en anlamlı Zeliha’nın fotoğrafı olmuş. Sergiye onu koydum. Şu karı koca fotoğrafı, sarılmışlar, Harran’da pamuk tarlasında çalışıyorlar, yeni evliler, kendileri istedi fotoğraflarını çekmemi. Ben biraz sarılsana kocana deyince kadın utandı, peşpeşe çok doğal kareler, duygu anları oluştu... Van Gölü’ne bakan, özlemleri olan kadının fotoğrafı da beni çok etkiliyor. Sergi kitapcığındaki şiirde de şair diyor ya 'güneş göremez gözyaşlarını'. Yani doğu kadını gizli ağlar, hüznünü gizli yaşar, güçlü olmak direnmek zorundadır...



http://www.nazantuna.com/

fotoğraflar çok yalın kısa ve öz

bunda siyah beyaz filmin deatkisi var


kadınları zorluklar daha da  asilleştiriyor

ben teşekkür ederim arkadaşlar konuya olan ilginiz için

Onlar yanıbaşımızda ki erken yaşta solan çiçekler. Onlar  yürekli, onlar sessiz, onlar toprak gibi bereketli, onlar ülkemin en güzel renkleri en güzel kokuları. Onlar ana, teyze ,onlar hala,  onlar kızkardeş , komşu onlar.Bizim yoksulluğumuz,yokluğumuz. Onlar başımızın tacı. Saygı ile eğilirim önlerinde.+1

...ötekiler.