Leonardo Da Vinci ve Son Akşam Yemeği Tablosu

               Leonardo, bu muhteşem resme başladığında gücünün doruğundaydı.O dönemde Milano dışında bile tanınıyor ve belki de yaşayan en büyük İtalyan sanataçı olarak biliniyordu.
               Sıradışı üslubu açısından Leonardo, "Son Akşam Yemeği" ile gelenekleri yıkan bir başyapıt üretti. Ancak işe yaklaşımı ile hem işverenin, hem de koruyucusunun keyfini kaçırdı. Leonardo'nun yavaşlığı, manastırın baş rahibinin sabrını tüketti. Baş rahip,sanatçının çalışmasına sesini çıkartmadan ,saatlerce bakakalmasından; birkaç fırça darbesinin ardından, günün geri kalanın bölümünde ortalarda gözükmemesinden yakınmaya başlamıştı.
        Leonardo'nun bu yavaşlığı, herkezce bilinen yeteneklerini ortaya dökme tarzındandır. Onlara göre Leonardo, uygun yüz hatlarını bulup bunları kafasına yerleştirinceye dek ,Milano sokaklarını arşınlayıp durmuştur. Babası, Leonardo'nun 'Son Akşam Yemeği" tablosunu üretmesine tanık olmuştur 1550 'lerde şöyle yazmıştır:
           "Bir yüzü resmetmek istediğinde,önce onun ayırt edici özelliklerini ve mizacını ele alırdı..ve nasıl olması gerektiğine karar verdiğinde; bu tür insanların bir araya geldiği yerlere gider ve bıkmadan yüzleri, tavırları, giysileri ve bedensel hareketleri gözler.. bunları defterine kaydederdi."


          1497 de Leonardo'nun bu proje için iki yılın büyük bölümünü harcamasından sonra; sabrı taşan ve sanatçının yemekhanesinde yarattığı dağınıklığa kızan baş rahip, Ludovico'ya şöyle yakınmıştı:
           " Bitmeyen yalnızca Yahuda'nın başı. Bir yılı aşan bir süredir Leonardo resme dokunmadığı gibi, görmeye bile bir kez geldi."
           Ludovico öfkeyle, Leonardo'yu gecikmenin nedenlerini açıklaması için, yanına çağırttı. Bir çağdaşın anlattığına göre ,Leonardo şöyle cevap vermişti:
            " Ekselansları bitirilmemesi gerekenin yalnızca Yahuda'nın başı olduğundan haberdarlar. Herkesin bildiği gibi, o kötülüğüyle göze batan bir alçaktı. Dolayısıyla günahkarlığına uyan bir çehreyle betimlenmeli. Şimdiye değin, en azından bir yıldır, gece gündüz her gün Ekselanslarının bildiği gibi, kentin tüm haydutlarının yaşadığı Borghetto'ya gidiyorum.Ancak henüz aklımdakine uygun kötülüklte bir yüz bulamadım.Bu yüzü bulduğumda resmi bir günde bitireceğim. Ancak eğer araştırmam sonuçsuz kalırsa, Ekselanslarına beni şikayet etmeye gelen ve aranan özelliklere tam uyan baş rahibin çehresini kullanacağım."
           Bu zekice cevap Luduvico'yu güldürdü.Vasari'nin aktardığı gibi:
           " Bu dükü gülmekten kırdı geçirdi ve şaşkınlık içindeki zavallı baş papaz da ,Leonardo'yu rahat bıraktı.
               

teşekkürler hocam +1

teşekkürler  +1

ilgiyle okudum Nurdan öğretmenim.teşekkürler  +1

çok teşekkürler nurdan hocam,güzeldi  +1