İnformel Sanat
1945-1960 yıllan arasında etkili olan İn-formel Sanat terimi ikinci Dünya Savaşı'ndan sonra Paris'te ortaya çıkan tüm soyut sanat akımlarını kapsar: Lirik Soyutlama*, Gereççi-lik*, Yeni Paris Okulu ve Lekecilik* (Özgül çö-
 
zümlemelere olanak tanımaları açısından yalnızca bu eğilimler sayılmıştır), înformel Sanatın belirgin özellikleri zaman zaman kaligrafik yanıyla ortaya çıkan belli bir kendiliğîndenlik, resim gerecinin ya da farklı gereçlerin anlatım aracı olması ve fîgürasyonu* kesinlikle reddetmesidir, înformel sanat gerçeğin tanıklığını 
dışlamaz. Terim ilk kez 1952'de eleştirmen Michel Tâpies tarafından kullanılmıştır.
Informel sanatçılar: Jean-Michel Atlan, Al-berto Burri, Camille Bryen, Jean Degottex, Maurice Esteve, Jean Fautrier, Hans Hartung, Andre Lanskoy, Jean le Moal, Alfred Manessi-er, George Mathieu, Henri Michaux, Serge Po-liakoff, Jean-Paul Riopelle, Gerard Schneider, Pierre Soulages, Nicolas de Stael, Tal Coat, Antoni Tâpies, Bram Van Velde, Marie Kelene Vieira da Silva, Wols, Zao Wou Ki.
 
GEREÇÇİLlK Informel Sanatın* eğilimlerinden biridir. Belirgin özelliği resmin yapıları üstüne araştırmadır. Sanatçılar her tür anlatım tekniğine ve etkinliğine başvurarak farklı çekicilik etkileri elde ederler. Alberto Burri, Jean Fautrier ve Antoni Tâpies'yle birlikte hareketin öncüleri arasında yer alan Dubuffet "Her gerecin bir dili vardır ve her gereç bir dildir" diyor.


[eklenti yönetici tarafından silindi]

ilker öğretmenim avangarde akımları aktarırken sizin bu bölümü görmedin  özür dilerim hemen aynı paylaşımlar sizin verdiğiniz  konuların dışında faklı eklemeler  bu bölüme eklemek isterim tabi iznizle