bazı insanlar dünyayı anlamlı kılmak için doğarlar.......sen da onlardan birisin benim için......yeğenin melek olmuş. dolunaycığım..cennetededir şimdi....annesine ,size sabırlar diliyorum.......acılar olgunlaştırıyor insanı.......gece  gece nelerde düşünmüşün....dolu ;hatta dopdolusun....her yerinden bir güzel ,özel yetenekler taşıyor........hani kendinizi yavaşlatın kısmında yazdıklarını yıllar içinde yaşayarak öğrendik....nehru dan habersiz.......çok teşekkür ederim....herkese bazı hırsların nekadar boş olduğunu hatırlattın......yüreğine sağlık......

öyle büyük bir misyonum yok asuman hocam...her insan başlı başına bir değer.o değeri yükseltmek yada olduğu gibi bırakmak kişinin kendine kalmış.kendimi kendi haline bırakamıyorum sadece  teşekkür ederim.beni bahtiyar ediyorsun (bahtiyar kelimesi bana daha dolu dolu geliyor)  sevgilerimle...

zaten bu kadar çoşkulu duygular yaşamasan bu kadar güzel eserler ortaya çıkaramazsın.......yavan ,kıskanç insanlardan uzak ol inşallah.......benden sevgiler......ağlattın beni.....

yokk ağlatmak istemedim.. kıyamam ki ben sana. "Cam kırıkları gibidir bazen kelimeler, Ağzına dolar insanın.. Sussan; acıtır.. Konuşsan; kanatır".
.

artık herşey beni okadar çok üzüyorki.......susam actıyor....konuşsam kanatıyor....babanla ilgili yazdıklarını bende yaşarım hep....babamı kaybettim......hani baba evi dizisinin şarkısı var ya...o beni  bitirir.....tasasız ,sorumsuz gençliğin verdiği neşe,coşku,umutlar,hayaller.......hepsi baba evinde kaldı sanki.......arkasında bir dağ mış insanın.......biz çocuklarımıza da öyle oluruz inşallah......

babanı kaybetmene çok üzüldüm asuman hocam.. ve evet o şarkı benide bitirir    (bir ortak yan daha..)    ama sen de DAĞ gibisin...eteklerinde öğrencilerin çocukların tasasız...

Çocuklarıma,öğrencilerime bazen soruyorum:

-Ne var, ne yok?!

-Ne olsun öğretmenim!

Karamsar belli belirsiz bir cevap:

-Ne olsun öğretmenim!

O ne olsun da neler yatıyor, evet neler yatıyor?

Söylediklerini çok iyi biliyorum.

Onlar artık kocaman adamlar gibi...

Dünyada olup bitenleri,okulunda yaşadıklarını,evdeki hallerini pek ala biliyorlar...

Ve düşünüyorlar.

Ama onların hepsi o ne olsunlarda kalıyor.

Onlar;

Masa örtüsünü yıkatalım diye götürürken annesinin:

-Oğlum deterjan yok!

Saçlarınızı kestirin diyen öğretmenine

-Babamın harçlığı yok!?

"Performans ödevinizi, projelerinizi hazırlıyor musunuz?"diye çıkışan öğretmenine:

-Dosya, kağıt, karton alacak paramız yok?

Denileceğini çok iyi biliyorlar...

Biliyorlar ama..Onların hepsi o ne olsunlarda kalıyor.

Onlar:

Lokantaların önünde, pizzacıların yanında, dönercinin -genizlerini yakan -et kokusunda on bir ay boyunca boğazlarından et geçmediğini,

Pazar bitimi yerde kalan,kurtlu elmaları, çürük portakalları  toplayarak, sözde pazar yaptıklarını,

Doğum gününde yakılan mumları ancak elektrik kesilince yaktıklarını,

Kıvırcık saçlarına taktığı kurdelesinin annesinin eski elbiseninden bir parça olduğunu...

Çok iyi biliyorlar ama...Onların hepsi, evet hepsi işte o ne olsunlarda kalıyor.

Yemekteki bir tek eti alırken babasının sillesini yediğini,

Yirmi beş kilo gelen bedenine otuz kiloluk el arabası verilerek sabahtan akşama kadar kamyonculuk yaptırıldığını ,

Bunun karşılığı kendisine “Bu ne  lan üstün başın" diye çıkışıldığını...

Hergün kavga gürültü,

Ağlatıldıklarını çok iyi biliyorlar.

Evet çok iyi biliyorlar…

Biliyolar ama onların hepsi o ne olsunlarda kalıyor.

 

Soruyorum:

-Ne var, ne yok oğlum?

- !?

-Nasılsın kızım?

-Ne olsun öğretmenim(!)

Ne olsun:

-İş bulamayan zavallı babama acıyorum!

Ne olsun:

-Evde yemek yapamayan hasta anneme acıyorum…

Simit satan ağabeyime, okutulmayan ablama, elbisesi olmayan kardeşime acıyorum…

-Ne olsun öğretmenim?

-Benim için bana acımana, gözlerime bakmana acıyorum…

Acıyorum, anladınız mı öğretmenim acıyorum!

Bana acımanıza acıyorum!!!

   

Sizinde "acıdıklarınız" var mı öğretmenim? 

ben teşekkür ederim carra.