merhabalar
Genelde hepimiz görsel sanatlar öğretmeniyiz.Genelde bayanlar evlenip çoluk çocuğa karışınca bırakıyoruz resmi,sanatı..
Küsüyor o da bize..Kim mi küsüyor?İçimizde bir zamanlar yaşadığımız heyecanlar..Niye böyle oldu peki?Niye?Diyorum kendi kendime bu ben değilim.Ben bu olmak istemiyorum.Ama mecburen giyiyorum zırhlı elbisemi.Bazen taşmak istiyorum şelaler gibi ama olmuyor.
Yeni resim öğretmenleri hayatta seçim yaparken çok iyi düşünün.Çünkü etrafınızda sizi iyi anlayacak insanların olması sizin için önemli olsa gerek..
                                         

Anne olmaktan gurur duyuyorum.Çocuğumu herşeyden önemli tutuyorum o herşeyim benim.
Ama demek istediğim o değil.İçinizdeki sanat aşkı?Ona eskisi gibi vakit ayıramamanız..Onu nazlayamadığınızda..Vakit çok değerli.Açık konuşmak gerekirse ,atölyeniz olmayınca evde çalışamıyorsunuz..

buaralar keyifliyim sebebide eskisi gibi resim yapmaya baslamıs olmak.. cocuguma ayırdıgım vakit haricinde diger işlerin vaktinden biraz calınca resim yapılabiliyor.. deneyin inanın cok keyiflii.

resim yaparak bir koca günde herkes için yaptıklarınızdan sonra kendinize ayırdığınız zaman oluyor...
bir nevi rehabilitasyon..
benim için antidepresan mesela..